Kostas Kaimakoglou (K3): el multiusos de la selección griega.

Antes de que se pusiera de moda en la NBA llamar al jugador con iniciales y cifras (CP3, por ejemplo) Andrés Montes nos enseñó a definir a los jugadores en una sola palabra. Por la manera de jugar o por alguna característica física el periodista encontraba el mote exacto para cada uno. Probablemente -dejando al margen la cantidad de nombres que puso a “jugones” de la NBA- sean los de jugadores de la Selección Española los más recordados y que todavía se mantienen. Así, Pau Gasol era E.T., José Calderón Mr. Catering, Felipe Reyes Espartaco y un largo etcétera que usan ahora los periodistas con total naturalidad.

Uno de los motes más llamativos era el de Jorge Garbajosa: Multiusos. Multiusos porque te sirve tanto para un roto como para un descosido: el hombre que sirve para cualquier trabajo. Si hay que abrir desde fuera una zona, llamamos a Multiusos, si hay que “secar” a la figura rival, sacamos a Multiusos, si hay que forzar dentro de la pintura, metemos a Multiusos, si hay que dar un garrotazo bien dado, allí está el brazo de Multiusos, etcétera.

Kostas Kaimakoglou es el Multiusos griego. Sirve tanto para desatascar tuberías como para tapar un agujero con masilla o poner una bombilla. Es el jugador que todos los entrenadores querrían tener: disciplinado, serio, trabajador, valiente, fuerte, intenso, duro, pero sobretodo, ÚTIL. No es el más guapo ni el que más camisetas vende; tampoco el que más anota y ni siquiera el que más juega, pero es el que de los que más rinde. No exige más minutos de juego ni se queja, pero siempre está ahí para echar una mano.

Intenso en su juego, suple sus limitadas cualidades ofensivas con un par de pelotas -con perdón-. Un albañil al servicio del grupo. No es ni un leñero ni un tronco, pero si hay que pegar no se corta un pelo.

K3 es un jugador polivalente que suele jugar de 4. Puede hacer muchas cosas distintas. Con sus 2,05 centímetros es capaz de anotar triples, rebotear, defender y jugar de espaldas en el poste bajo. Si hay que morder, lo hace. Además, suele ser el jugador que se tira al parqué en esas bolas que no tienen dueño. 

A veces es más difícil superar a K3 que subir el K2. Es fuerte y cuando se le da la orden de parar a alguien, no perdona. En ataque prefiere recibir de espaldas en el poste bajo e ir hacia el aro. A veces se lía a botar y baja demasiado la bola, pero sabe protegerse con el brazo contrario. No le hace ascos a jugar de cara contra pívots más altos pero más lentos, yendo hacia barraca tras un cambio de mano. No le importa chocar, porque es una roca, aunque a veces “se empotra contra el muro”. Su jugada favorita es la de botar protegiendo encorvado el balón desde una esquina hacia el centro para girarse y lanzar en suspensión hacia atrás. En defensa puede emparejarse con rivales más altos sin problemas y si Grecia planta una zona, coge rebotes. El Multiusos griego también es capaz de correr o de subir la bola, porque no es torpe como otros. Tiene visión de juego y distribuye desde el poste alto además de ofrecerse y bloquear a todo bicho viviente.

Multiusos Garbajosa se ganó el respeto de todos con su actitud, incluidos árbitros, rivales y compañeros. Serán pocos -o ninguno- los que hablen mal de K3, ya os lo digo yo. Quizás lo que le falte a Kostas sea “la mirada” y el porte de Jorge: una mirada o un gesto de reprobación y todo el mundo a callar. Javier Imbroda habló de Garbajosa como “el poder en la sombra”. Éste no sería el caso de nuestro protagonista al que le falta ganar alguna condecoración más para subir de cabo a teniente. Otros se llevan la foto y el mérito de las victorias, pero no le importa: disfruta como el que más en segundo plano. Garbajosa era uno de los actores principales mientras que K3 es un secundario de lujo.

No tiene el peso específico de otros jugadores como Diamantidis, Bouroussis o Zisis, pero todo se andará. Se ha ganado el respeto de todos con su trabajo y su humildad. Además, si nos fijamos bien, su carrera hasta ahora no está nada mal. K3 ha formado parte de la Selección de Grecia desde categorías inferiores, ganando el Eurobasket junior en 2002. Lleva jugando junto a Bouroussis, Zisis, Spanoulis y compañía desde hace más de 10 años, aunque no se hizo conocido para la mayoría de nosotros hasta que fichó por el Panathinaikós de Obradovic. Anteriormente había debutado en la liga con el Near East hasta que fichó por el Maroussi en 2004. Multiusos Kaimakoglou fue una de las piezas claves de aquel equipo de barrio que se plantó en los cruces de la Euroliga estando en la quiebra. Con el PAO ganó una liga, una copa y una Euroliga en solo dos temporadas. Recuerdo como si fuera ayer aquella defensa zonal que mandó Obradovic en el Palau con K3 arriba que volvió locos a los culés. El tipo saliendo hasta los siete metros para presionar a Marcelinho Huertas con los brazos abiertos y éste absolutamente sorprendido. La crisis y los petrodólares convencieron a Kostas para marcharse al Unics Kazán ruso, donde le hemos perdido un poco la pista. Ha sido un fijo de la selección senior los últimos campeonatos, consiguiendo la medalla de bronce en el Eurobasket de 2009.

Ο Κώστας Καιμακόγλου: Tο Πολυεργαλείο της Εθνικής Ελλάδας.

Πριν να είναι γίνει της μόδας στο ΝΒΑ να ονομάζουν με αρχικά και νούμερα τους παίκτες (για παράδειγμα CP3) ο Andrés Montes μας έμαθε να ορίζουμε τους παίκτες με μόνο μία λέξη. Λόγω του τρόπου που έπαιζαν ή λόγω κάποιου φυσικού χαρακτηριστικού ο δημοσιογράφος έβρισκε το σωστό παρατσούκλι για τον καθένα. Έτσι, ο Pau Gasol ήταν ο Ε.Τ., ο José Calderón o Mr. Catering, o Felipe Reyes o Espartaco κτλ. που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα οι δημοσιογράφοι με απόλυτη φυσικότητα. 

Ένα από τα πιο φανταχτερά παρατσούκλια ήταν αυτό του Jorge Garbajosa: Το Πολυεργαλείο. Πολυεργαλείο, επειδή χρησιμεύει για όλες τις δουλειές. Αν πρέπει να ανοίξει η άμυνα από έξω , φωνάζουμε Το Πολυεργαλείο, αν πρέπει να εξουδετερώσουμε τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας, βγάζουμε Το Πολυεργαλείο, αν πρέπει να πιέσουμε μέσα στη ρακέτα, βγάζουμε Το Πολυεργαλείο, αν πρέπει να χτυπήσουμε, εκεί βρήσκεται είνα το μπράτσο του πολυεργαλείου, κτλ…

Ο Κώστας Καιμακόγλου είναι ο Έλληνας Πολυεργαλείο. Χρησιμεύει τόσο για να ξεμπλοκάρει σωλήνες όσο για να καλύψει μία τρίπα με στόκο η να βάλει μία λάμπα. Είναι ο παίκτης που όλοι οι προπονητές θα ήθελαν να έχουν: πειθαρχημένος, σοβαρός, εργατικός, γενναίος, δυνατός, σκληρός, άλλα κυρίως, ΧΡΉΣΙΜΟΣ. Δεν είναι ούτε ο πιο όμορφος, ούτε αυτός που πουλάει περισσότερες φανέλες, ούτε αυτός που βάζει τα περισσότερα καλάθια, αλλά έιναι από αυτούς που αποδίδουν περισσότερο. Δεν ζητάει περισσότερο χρόνο συμμετοχής και ούτε διαμαρτύρεται, αλλά πάντα είναι εκεί για να βάλει ένα χεράκι.  

Με ένταση στο παιχνίδι του, αναπληρώνει τις δικές του επιθετικές δυνατότητες με δύο καρύδια -με το συμπάθειο-. Ένας εργάτης στην ύπηρεσία της ομάδας. Δεν είναι «ξυλοκόπος», αλλά αν πρέπει να χτυπήσει δεν διστάζει.

Ο Κ3 είναι ένας παίκτης πολυχρηστικός που συνεχώς παίζαει ως τεσσάρι. Μπορεί να κάνει πολλά διαφορετικά πράγματτα. Με τα 2,05 του είνα ικανός να βάλει τρίποντα, να πάρει ριμπάουντς, να παίξει άμυνα και να παίξει με πλάτη στο low post. Αν πρέπει να δαγκώσει, το κάνει. Επίσης, συνεχώς είναι ο παίκτης που ρίχνεται στο παρκέ σ’εκείνες τις μπαλιές που όλοι διεκδικόυν.

Μερικές φορές είναι πιο δύσκολο να ξεπεράσεις τον Κ3 από να ανέβεις το Κ2. Είναι δυνατός και όταν του δίνουν την εντολή να σταματήσει κάποιον, δεν συγχωρεί. Στην επίθεση, προτιμάει να πάρει τη μπάλα με τη πλάτη σε low post και να πάει προς το καλάθι. Μερικές φορές, «χάνεται» κρατώντας τη μπάλα πολλή ώρα στα χέρια του και μάλιστα σκυμμένος, αλλά ξέρει να προστατεύεται με το άλλο μπράτσο. Δεν έχει πρόβλημα να παίξει πρόσωπο με πρόσωπο απέναντι σε πιο ψηλά αλλά και πιο αργά τεσσάρια ή πεντάρια, διεισδύοντας μέτα από αλλαγή χεριού. Δεν τον πειράζει να συγκρούεται με άλλους παίκτες, γιατί έιναι ένας «βράχος», αν και μερικές φορές χάνει τον έλεγχο. Η αγαπημένη του κίνηση είναι να μετακινείται με τη μπάλα από μία γωνία προς το κέντρο για να γυρίσει και να σουτάρει προς τα πίσω. Στην άμυνα μπορεί να μαρκάρει πιο ψηλούς αντιπάλους χωρίς προβλήματα και αν η Ελλάδα επιλέξει άμυνα ζώνης, παίρνει ριμπάουντς. Ο Έλληνας "Πολυεργαλείο"  είναι επίσης ικανός να τρέξει ή να ανεβάσει τη μπάλα γιατί δεν είναι αδέξιος, όπως άλλοι. Έχει καλή αντίληψη του παιχνιδιού και μοιράζει μπαλιές από το high post και κάνει μπλοκ σε ό,τι κινείται.

Ο Multiusos Garbajosa κέρδισε το σεβασμό όλων με τη δική του στάση, συμπεριλαμβανομένων διαιτητών, αντιπάλων και συμπαικτών. Πρέπει να είναι λίγοι -ή κανένας- αυτοί που μιλάνε άσχημα για τον Κ3, σας το διαβεβαιώνω. Ίσως αυτό που λείπει από τον Κ3 να είναι το «βλέμμα» και το «παράστημα» του Jorge: ένα βλέμα ή μία κίνηση αποδοκιμασίας και όλοι  σωπαίνουν Ο Javier Imbroda έλεγε για τον Garbajosa ότι ήταν «ο αφανής ήρωας». Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον δικό μας πρωταγωνιστή, από τον οποίο λείπει κάποιο ακόμη παράσημο για να ανέβει κατηγορία. Άλλοι βγαίνουν στις φωτογραφίες και παίρνουν τον έπαινο για τις νίκες, άλλα δεν τον πειράζει: χαίρεται όπως οι άλλοι στο παρασκήνιο. Ο Garbajosa ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές και ο Κ3 έιναι ένας από τους δευτεραγωνιστές.

Δεν έχει το ειδικό «βάρος» που έχουν παίκτες σαν τον Διαμαντίδη, τον Μπουρούση ή τον Ζήση, αλλά όλα θα γίνουν με τον καιρό. Έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων με τη δουλειά του και με την ταπεινότητα του. Επίσης, αν προσέξουμε καλά, η καριέρα του μέχρι τώρα έινα αρκετά καλή.

Ο Κ3 είναι μέλος της Εθνικής από τις μικρές ομάδες, έχοντας κερδίσει το Eurobasket εφήβων του 2002. Παίζει μαζί με τον Μπουρούση, τον Ζήση, τον Σπανούλη και τα υπόλοιπα παιδιά πάνω από δέκα χρόνια, αν και έγινε γνωστός στους περισσότερους όταν υπέγραψε με τον Παναθηναικό του Obradovic. Πριν, είχε κάνει το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα με την Νήαρ Ήστ μέχρι που πήγε στο Μαρούσι το 2004. Το Πολυεργαλείο Καιμακόγλου ήταν ένας από τους παίκτες-κλειδία εκεινής της συνοικιακής χρεωκοπημένης ομάδας που βγήκε στα χιαστί παιχνίδια της Euroleague. 

Μαζί με τον ΠΑΟ κέρδισε ένα πρωτάθλημα, ένα κύπελλο Ελλάδας και μία Euroleague σε δύο μόνο σεζόν. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες εκείνη την άμυνα ζώνης που ζήτησε ο Obradovic στο Palau με τον Κ3 μπροστά που ξετρέλανε τους culés. Το παλικάρι εβγάινε μέχρι τα 7 μέτρα για να πιέσει τον Marcelinho Huertas με τα χέρια ανοιχτά και εκείνος είχε μείνει έκπληκτος. 

Η κρίση και τα πετροδολάρια έπεισαν τον Κώστα να φύγει στο Ούνικς της Ρωσίας, για αυτό και δεν το βλέπουμε συχνά. Είναι μόνιμος παίκτης της Εθνικής στα τελευταία τουρνουά, κερδίζοντας το αργυρό μετάλλιο στο Eurobasket του 2009.